MAGNARD

Recensie MAGNARD – Symphonies Nos. 1 and 2

MAGNARD
Symphonies Nos. 1 and 2
Philharmonisches Orchester Freiburg o.l.v. Fabrice Bollon
Naxos 8.574083 • DDD-69’
Waardering: 9

We kennen het tragische lot van Albéric Magnard, de Franse componist die in 1914 na een schotenwisseling met Duitse soldaten, de dood vond in zijn eigen brandende huis. Enkele Luister-nummers geleden besprak ik zijn Derde en Vierde symfonie door dezelfde dirigent met ditzelfde orkest. Nu is het de beurt aan de nummers 1 en 2. Bij de Eerste symfonie uit 1890 liet de jonge Magnard zich nog enigszins leiden door zijn leermeester Vincent d’Indy, een groot Wagner-adept en Franck-­discipel, maar toch kun je al veel persoonlijks horen dat de latere Magnard kenmerkt. Zijn doelgerichte componeertrant, wars van romantiek of sentimentaliteit, manifesteert zich al meteen door het springerige motief waarmee de symfonie begint. Magnards idioom is Duits van structuur en Frans van toon, zou je kunnen zeggen. In de wat grilliger Tweede symfonie uit 1893, die aanvankelijk complexer was en drie jaar later werd herzien, is D’Indy’s invloed afgeschud en zit Magnard vast in het zadel. Voor wie het eigenwijze oeuvre van deze componist niet kent zijn de cd’s van Bollon met het orkest van Freiburg een uitstekende kennismaking. Ik hoop dat ze voor Naxos ook Magnards andere orkestwerken gaan opnemen: die passen mooi op een derde cd.
Gerard Scheltens

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen