A. SCARLATTI
Missa defunctorum (Missa defunctorum, Magnificat, Miserere, Salve Regina)
Odhecaton o.l.v. Paolo Da Col
Arcana A398 • DDD-76’
Waardering: 8
Luister 720 – December 2016
Het heeft even geduurd, maar deze stukken religieuze muziek van Alessandro Scarlatti (1660-1725) zijn nu eindelijk eens opgenomen, zo’n driehonderd jaar na hun ontstaan in Napels. Het gaat om Latijnse kerkmuziek, geschreven in de barokperiode, en tegelijk met twee voeten stevig in het verleden, met tal van verwijzingen naar het gregoriaans. Maar Scarlatti was ook een grootmeester in het contrapunt, en kon de verschillende stemmen subtiel door elkaar heen laten wervelen, en schuwde een schrijnende dissonant niet als dat zo uitkwam in de tekst. Schitterende voorbeelden hiervan zijn het Lacrimosa in de (requiem)mis, en het Esurientes in het Magnificat. De mis (uit 1717) en het Magnificat (uit 1715) zijn geschreven voor respectievelijk vier en vijf (koor)stemmen met continuo, het Salve Regina (uit 1697) voor vier stemmen, viool en continuo, het Miserere voor negen stemmen in dubbelkoor, afwisselend in gregoriaans en contrapunt. De uitvoering is van hoog niveau, maar het wat gekunstelde timbre van het relatief grote aantal countertenoren in de altpartij, tegen maar twee sopranen, doet mij iets begrijpen van de weerstand die sommige mensen tegen counters hebben. Een aardig chauvinistisch detail: het orgeltje in de continuogroep is van Nederlandse makelij (Utrecht 1989), en de in Italië hogelijk gewaardeerde organist ook (Liuwe Tamminga, Hemelum 1953).
René de Cocq
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
