CD 15_716

Recensie BEETHOVEN – Pianosonate nr.3 in C, op.2 nr.3

BEETHOVEN
Pianosonate nr.3 in C, op.2 nr.3; nr.23 in f, op.57 ‘Apassionata’; nr.30 in E, op.109
Angela Brownridge (piano)
Challenge Classics CC72707 • SACD-72’
Waardering: 7
Luister 716 – Juni 2016

Er is veel wat me aanspreekt in deze Beethoven-vertolkingen van Angela Brownridge. Haar spel is onopgesmukt, natuurlijk, ze produceert een mooie toon die wordt gesteund door de voortreffelijke opname en ze laat horen dat ze inzicht heeft in de structuur van deze werken. Vooral in de vroege sonate in C weet ze te overtuigen. In de ‘Apassionata’ bereikt ze de grens van haar kunnen, de noten worden gespeeld maar het ontbreekt haar aan de nodige reserves om zover boven de materie te staan dat ze er echt bevlogen muziek van kan maken. Het slaagt naar de letter maar niet naar de geest. Het resultaat in de late sonate in E, op.109, houdt het midden tussen deze twee. Niet goed genoeg voor een plaats tussen de grootste Beethovenvertolkers, maar iedereen die van deze werken houdt zou er toch eens naar moeten luisteren. Er is ook genot te beleven aan deze integere interpretatie die – door de torenhoge concurrentie – niet met de hoogste puntenwaardering in Luister bekroond kan worden.
Hans Quant

Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen