CD 23_726

Recensie BRAHMS – Symfonie nr. 4 – Alt-Rhapsodie – Schicksalslied

BRAHMS
Symfonie nr. 4 – Alt-Rhapsodie – Schicksalslied
Ann Hallenberg (alt), Collegium Vocale Gent, Orchestre des Champs-Élysées o.l.v. Philippe Herreweghe
Phi LPH 025 • DDD-53’
Waardering: 9
Luister 726 – September/Oktober 2017

Wie een willekeurige cd-catalogus raadpleegt zal opmerken dat een symfonie van Brahms bijna altijd wordt gecombineerd met een andere symfonie van Brahms. Het zal tevens opvallen dat er van de honderden beschikbare opnamen maar een drietal opgenomen werd door orkesten die spelen op oude instrumenten: die van Roger Norrington, John Eliot Gardiner en nu dus Philippe Herreweghe. Norrington houdt het bij de vertrouwde combinatie met de andere drie, maar zowel Gardiner als Herreweghe zoeken het in een combinatie met vocale werken, ingegeven door de gedachte dat het oeuvre van Brahms voor de helft bestaat uit werken waarin gezongen wordt. Gardiner kiest voor de oude meesters die Brahms beïnvloedden, Herreweghe opteert voor twee vertrouwde meesterwerken van de meester zelf. Gardiner gaat in de symfonie onderuit door een veelheid aan gekmakende temposchommelingen die nergens in de partituur staan. Herreweghe houdt zich daar gelukkig niet mee op, en het sneller dan gewoonlijk uitgevoerde eerste deel doet hoogstens de oren spitsen. Herreweghe profiteert echter in de allereerste plaats van de aanwezigheid van het Collegium Vocale Gent. Door hemzelf opgericht en gedurende een halve eeuw (!) tot grote hoogten getraind, hier schitterend in een topuitvoering van het Schicksalslied. Zelden hoort men koorzang van deze kristalheldere zuiverheid. Maar wees gewaarschuwd: die schitterende koorzang werd al in 2011 uitgebracht op Phi LPH 003.
Siebe Riedstra

Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen