BUXTEHUDE
Trio Sonatas Op.1
Arcangelo: Sophie Gent (viool), Jonathan Manson (viola da gamba), Thomas Dunford (luit), Jonathan Cohen (klavecimbel)
ALPHA 387 • DDD-59’
Waardering: 8
Luister 726 – September/Oktober 2017
Er is weinig muziek in zichzelf zo sprekend als die van Dietrich Buxtehude. Muziek uit de eerste helft van de zeventiende eeuw is misschien wel de meest eloquente muziek die is geschreven. Grootste aantrekkingskracht is dat ze vrij van is behaagzucht. Ook deze uitvoering van de Zeven triosonates, BuxWV 252-258 door Arcangelo is prettig onopgesmukt, mede door het eerlijke gebruik van de oude instrumenten. De snelle delen van de sonates zijn staaltjes van contrapuntisch vakwerk, die niets anders nodig hebben dan musici die zonder meer spelen wat er staat. En dat doet Arcangelo, met de objectiviteit die bij een lastige etude hoort. Maar ondertussen is elke noot van belang. De samenklank is zuiver en strak, met soms een aangenaam vleugje vibrato in de langzame delen. Enige makke is dat de Zeven triosonates veel op elkaar lijken. Het is te veel om te zeggen als je er één hebt gehoord heb je ze allemaal hebt gehoord, maar een licht gevoel van verzadiging treedt op den duur wel op.
Marjolijn Sengers
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
