BERLIOZ
Harold en Italie; Les nuits d’été; Le roi de Thulé
Antoine Tamestit (viool), Anne Sofie von Otter (mezzosopraan), Les musiciens du Louvre Grenoble o.l.v. Marc Minkovski
NAÏVE V 5266 • DDD-77’
Er zijn twee manieren om tegen een Frans barokorkest in Berlioz aan te kijken. De eerste is a priori afkeurend waarbij het fenomeen wordt afgedaan als een soort barokke cross-over. De tweede manier houdt een ontdekkingsreis in, waarbij aan het einde vooral één vraag overblijft: culmineerde de Franse barok in Berlioz, of was hij een exponent van de romantiek die we nog steeds met een door Wagner verkleurde bril bekijken? Het antwoord valt bij gebrek aan opnamen uit Berlioz’ tijd niet met zekerheid te geven, maar na het horen van dit recital neig ik ernaar hem als de ultieme culminatie van de Franse barok te zien. Hoewel er meeslepender interpretaties van ‘Harold en Italie’ op te noemen zijn, ken ik er geen met deze zuiverheidgraad en dit surplus aan verfijning. De solopassages borrelen speels en vanzelfsprekend uit Berlioz’ vrolijke orkestpartituur op. In de Nuits d’Été wordt de luisteraar vocaal gemasseerd door het grijszilveren fluweel van Anne Sofie von Otter. Klankschoonheid wordt hier wel boven interpretatie gesteld – heel erg subtiel en uitgewerkt is het allemaal niet. ‘Le Roi de Thulé’ uit La damnation de Faust werd als een soort van bonus toegevoegd. Het is met ‘Le spectre de le rose’ Von Otters beste prestatie op de cd.
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
