BIZET
Djamileh, Vasco de Gama, Le Retour de Virginie, Clovis et Clotilde, Musique chorale, Mélodies, Musique pour piano
Mélissa Petit, Reinout van Mechelen, Adèle Charvet, Marie-Andrée Bouchard-Lesieur, Cyrille Dubois, Isabelle Druet, Sahy Ratia (vocaal); François-Xavier Roth, David Reiland, Ben Glassberg (dirigenten), Célia Oneto Bensaid, Florian Caroubi e.a.
BruZane Portraits vol 6 • 5u05’ (4 cd’s)
WAARDERING 10
Alleen al de opsomming van titels deed mij lichtjes duizelen. Waar te beginnen… Goed, Djamileh hebben we in minstens vier opnames. Geen daarvan treft de sfeer zoals deze. Als Haroun is tenor Sahy Ratia natuurlijk geen Franco Bonisolli (Orfeo) – godzijdank niet. Ratia heeft precies het type lyriek en France-issimo dat Haroun nodig heeft. Het loopt ver vooruit op Lakmé en Bizet heeft al echt een eigen stijl. Als Djamileh had Lucia Popp glans, maar Isabelle Druet heeft dramatiek en stijlgevoel. Djamileh is geen meesterwerk, maar Carmen zit hier echt al helemaal in voorgebakken. Veel thema’s uit Djamileh zijn zelfs rechtstreeks overgenomen (zoals trio-suite Chère, laissons-nous vivre). Zo wordt het gaandeweg toch een ontdekkingsreis, en dan moet het feest der rariteiten nog beginnen.
De Ode-Symphonique ‘Vasco de Gama’ uit 1860, een jeugdige ode aan Berlioz. En hoe! Wat een geweldige muziek. Hoe schitterend uitgevoerd. Net toen ik dacht dat het niet mooier kon worden begonnen het Vlaams Radiokoor en sopraan Mélissa Petit te zingen. Wat schitterend gezongen en gedirigeerd. Ook door tenor Cyrille Dubois. Halverwege cd twee heeft de liefhebber zijn geld er al drie keer uit. Als ik dan schrijf dat hetzelfde team het aansluitende ‘Musique pour chœur et orchestre’ uitvoert, dan gaat de hemel toch een klein beetje open. En nee dit zijn echt geen ‘meesterwerken’ maar je zou zweren van wel. Temidden van iets dat klinkt als een heksensabbat begint Petit weer vocaal goudgaren te spinnen.
Wat een avontuur: de Ouverture en la mineur, wow! Pianiste Célia Oneto Bensaid in Venice en Variations chromatiques. Satie kan er een puntje aan zuigen. De Prix de Rome cantate Clovis en Clotilde uit 1857 met Karina Gauvin en Julian Dran. De andere (minder gekende) Prix de Rome cantate Le Retour de Virginie met een ontketende Cyrille Dubois als Paul is verrassend meeslepende muziek. Dit is qua diversiteit, veelvoud van toegewijde opnames en research het onverwachte hoogtepunt uit BruZane’s roemrijke bestaan. Uiteraard waanzinnig gedocumenteerd met alle teksten in een megalomane release. Dit gaat in 2025 niet meer overtroffen worden.
RENÉ SEGHERS
Dit is een van de tienen uit Luister 788. Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
