BOCCHERINI

Recensie BOCCHERINI – Stabat Mater – String Quartet, Op. 52, No. 3 – String Quintet, Op. 42, No. 1

BOCCHERINI
Stabat Mater – String Quartet, Op. 52, No. 3 – String Quintet, Op. 42, No. 1
Dominique Labelle (sopraan), Sarasa Ensemble
Naxos 8.573958 • DDD-79’
Waardering: 8

Van Luigi Boccherini is in onze tijd weinig meer blijven hangen dan een enkel celloconcert (van de elf!) en ‘het menuet’ uit een van zijn strijk­kwintetten dat lang in je hoofd kan blijven spoken. De Italiaanse componist en cellist – die zijn leven grotendeels in Spanje doorbracht – was een grootmeester in de kamermuziek. Honderden even gracieuze als expressieve strijkkwintetten en -kwartetten heeft hij op zijn naam staan. Daaruit een selectie maken is moeilijk, maar het Sarasa Ensemble koos een kwartet uit 1789 en een kwintet uit 1795, allebei met zo’n aansprekend menuet en ook verder behorend tot de meeste verfijnde amusementsmuziek uit de late achttiende eeuw, in Haydns geest. Het Sarasa Ensemble speelt lyrisch maar ook kordaat, in naadloze samenwerking. In het hoofdwerk, het Stabat Mater in de eerste versie van 1781 voor de sobere bezetting van sopraan en strijkkwintet, komt Dominique Labelle erbij. De concurrentie is sterk (Roberta Invernizzi, Sandrine Piau en Dorothee Mields gingen haar voor), maar ze houdt zich prachtig staande met een roerende interpretatie vol lyriek en intieme dramatiek. Er zijn wat associaties met Pergolesi, maar de sobere instrumentatie van deze versie levert een optimale zeggingskracht op. Méér Boccherini, zou ik zeggen.
Gerard Scheltens

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen