ELGAR
Caractacus
Elizabeth Llewellyn (Eigen), Elgan Llyr Thomas (Orbin), Roland Wood (Caractacus) e.a., Huddersfield Choral Society, Orchestra of Opera North o.l.v. Martyn Brabbins
Hyperion CDA68254 • DDD-96’ (2 cd’s)
Waardering: 7
Caractacus uit 1898 is de laatste in een reeks koorcomposities van Edward Elgar begonnen rond 1890. Dit koorwerk komt vlak voor de bekende Enigma Variations uit 1899, de compositie die de componist in het middelpunt van het Britse muziekleven zou plaatsen. Caractacus werd gecomponeerd op aanvraag van het Leeds Music Festival voor een première in 1898. Henry Arbuthnot Acworth leverde de tekst voor het verhaal van het Brits stamhoofd Caractacus die strijdt tegen de Romeinen maar verslagen wordt. Het oratorium is opgebouwd uit verschillende scènes die de tradities en het verzet van Caractacus’ volk schilderen, hun strijd en nederlaag en Caractacus’ weeklacht. Daarop volgt de triomfantelijke intocht in Rome waar het volk de dood van de Britten vraagt maar keizer Claudius, die hun moed bewondert, schenkt hun genade. Het oratorium wordt afgerond met een verheerlijking van de Britten en de voorspelling dat ze in de gebieden die ze wereldwijd zullen veroveren de mensen als hun broeders zullen beschouwen en daarvoor geprezen zullen worden. Deze boodschap lees je in het begeleidend boekje want wat de grote koormassa zingt is moeilijk te verstaan. Ligt het aan de akoestiek van Huddersfield Town Hall waar de cd opgenomen werd? Die schijnt me niet ideaal wat betreft de juiste klankverhoudingen tussen zang en orkest. Onder leiding van Martyn Brabbins ontplooien de Huddersfield Choral Society en het orkest van Opera North hun krachten in dit dramatisch oratorium en verzwelgen meer dan eens de zangstemmen. Meevolgen in het tekstboekje is aangeraden. Nochtans biedt de bezetting uitsluitend Britse zangers. Roland Wood zet een getormenteerde titelheld neer. Elizabeth Llewellyn geeft haar warme sopraan aan zijn dochter Eigen, bemind door Orbin vertolkt door Elgan Llyr Thomas met een eerder zwakke tenorstem. Christopher Purves (Arch-Druid, Bard) zingt met veel vibrato maar Alastair Miles is een prima Claudius.
Erna Metdepenninghen
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
