GOUNOD

Recensie GOUNOD – Symfonie 1 & 2

GOUNOD
Symfonie 1 & 2
Nederlands Kamerorkest o.l.v. Gordan Nikolic
Tacet 214 • DDD-68’
Uitvoering ***** | Registratie *****

In het midden van de negentiende eeuw was het Franse muziekleven volledig in de ban van de opera. Dus probeerde Charles Gounod (1818-1993) in de smaak te vallen met ‘La Nonne sanglante’ en ging keihard onderuit. In 1859 probeerde hij het nogmaals met Faust, nu met eclatant succes. Meer dan een eeuw lang bleef hij Frankrijks meest geliefde componist – in binnen- en buitenland. In de tussenliggende jaren probeerde hij zijn zorgen van zich af te schrijven met twee symfonieën, waarmee hij wonderwel redelijk succes oogste. In Parijs werden ze in het decennium na hun ontstaan een keer of tien uitgevoerd. Gounod mag vandaag als symfonicus totaal vergeten zijn, zowel Debussy als Ravel hadden een hoge dunk van hun landgenoot. Platenliefhebbers hebben het decennia moeten stellen met de opname van Michel Plasson voor EMI, gemaakt in de zwembadakoestiek van de Halles-aux-Grains met het orkest van Toulouse. Onlangs voegde Oleg Caetani op het label CPO een opname toe met als extraatje twee delen van een onvoltooide derde symfonie. Het Nederlands Kamerorkest, bepaald niet oververtegenwoordigd in de platencatalogus, heeft onder artistiek aanvoerder en concertmeester Gordan Nikolic het afgelopen decennium een ware metamorfose ondergaan. Hier laten ze horen waartoe ze onder de inspirerende leiding van deze rasmuzikant in een live-situatie in staat zijn. Toen het slotapplaus na de eerste symfonie opklonk merkte ik dan ook spontaan op: ‘zo, da’s een tien’.
Siebe Riedstra

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen