HÄNDEL

Recensie HÄNDEL – Trio Sonatas Op. 2

HÄNDEL
Trio Sonatas Op. 2
Al Ayre Español o.l.v. Eduardo López Banzo (klavecimbel)
Challenge Classics CC72797 • DDD-68’
Waardering: 9

Al Ayre Español – vrij letterlijk: op z’n Spaans – musiceert graag met mediterraans temperament. Dat vertaalt zich naar eigen zeggen vooral in hun bevlogen en gepassioneerde spel, maar allicht mogen we ook de warme contrabas in de continuo-groep hieronder scharen. Met deze plaat completeert het Spaanse ensemble een tweeluik, drie jaar na de opname van Händels Triosonates opus vijf. In het tweede opus volgde de componist grotendeels de traditionele kerksonatevorm, die hij doorspekte met muzikaal materiaal dat veelvuldig terugkomt in zijn opera’s, oratoria en andere werken. Dat Georg Friedrich Händel graag recyclede, is geen geheim (en ook geen schande!) en de intertekstualiteit tussen zijn theater- en kamermuziek is al vaker betoogd. Ook Eduardo López Banzo wijst op een diepe vocale lyriek in de triosonates; een soort opera zonder woorden. Hij houdt temperament en tempi er dan ook stevig in, en dat bevalt me wel. Dit is misschien geen beschaafd gebalanceerde comme-il-faut-uitvoering, maar wel een die beklijft en verfrist, echt een ‘eigen’ interpretatie. En laten we wel wezen: Al Ayre Español speelt uitmuntend. Jammer is alleen dat de basso continuo opname-technisch wat is ondergesneeuwd, doordat de violen naar mijn smaak iets te scherp zijn geregistreerd. Maar een kniesoor die daarop let.
Marnix Bilderbeek

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen