J.S. BACH

Recensie J.S. BACH – Partita I–III BWV1002, 1004, 1006 (arr. Raaf Hekkema)

J.S. BACH
Partita I–III BWV1002, 1004, 1006 (arr. Raaf Hekkema)
Raaf Hekkema (saxofoons)
Challenge Classics CC72648 • DDD-73’
Uitvoering **** | Registratie ****

Je moet maar durven: Bachs majestueuze Chaconne uit de tweede partita voor viool arrangeren voor sopraansaxofoon. Iedereen die wel eens een in de aard eenstemmig blaasinstrument in handen heeft gehad, weet wat een tour de force het is om de suggestie te wekken van meerstemmig spel. Nu zijn alle delen van Bachs Partita’s en Sonates voor viool zo geschreven dat meerstemmigheid gesuggereerd wordt, maar de Chaconne spant wel de kroon. Raaf Hekkema hikte er jaren tegenaan, terwijl Bach al sinds zijn studie tot het dagelijks brood behoorde. In 2012 waagde hij, op de golven van het succes van zijn verbluffende transcriptie en opname van Paganini’s Caprices, de stap. En nu ligt er weer zo’n wonderlijke cd met de drie Partita’s, gespeeld op sopraansaxofoon (Partita I en II) en alt. De kracht van dit transcriptiewerk van Hekkema is dat hij er in slaagt de structuur en lyriek van het oorspronkelijke werk overeind te houden – wat zeker in het geval van de briljant gespeelde Chaconne een absolute heldendaad is – en er ondertussen een instrumentale eigenheid aan te geven die past bij de saxofoon. Een cd die zowel kroonjuweel als overwinning is en die schreeuwt om een vervolg met de drie Sonates.
Paul Janssen

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen