KALKBRENNER

Recensie KALKBRENNER – Piano concerto nr. 2 op. 85 – nr. 3 op. 107 – Adagio ed allegro di bravura op. 102

KALKBRENNER
Piano concerto nr. 2 op. 85 – nr. 3 op. 107 – Adagio ed allegro di bravura op. 102
Howard Shelley (piano), Tasmanian Symphony Orchestra
Hyperíon CDA 67843 • DDD – 69’
De Duitse pianist en componist Friederich Kalkbrenner (1785-1849) is al eerder langs gekomen in de veel geprezen Hyperíon-reeks The Romantic Piano Concerto. Na zijn eerste en vierde Pianoconcert zijn nu het tweede en derde pianoconcert onderwerp van al weer volume 56 van de reeks. ‘First recordings’ staat er in kleine letters bij, maar dat hoeven ze er niet eens meer bij te zeggen. De romantische tijd is immers een tijd geweest van vele solisten-componisten die allen hun eigen concerten schreven die daarna net zo hard weer in de vergetelheid tuimelden. Toch was Kalkbrenner in zijn tijd een grote. Frederic Chopin had hem zelfs zo hoog zitten dat hij zijn Eerste pianoconcert aan hem opdroeg. En dat was niet alleen omdat Kalkbrenner technisch een goed en vernieuwend pianist was. In zijn composities raakt hij hier en daar aan de sfeer van Chopin, al is het vaak wat schematischer. Dat geldt niet voor het Derde pianoconcert van Kalkbrenner dat op een mooie manier een langzamer deel incorporeert in het eerste Allegro moderato en vervolgens nog een korte introductie biedt op het afsluitende Rondo. Howard Shelley, een van de helden van deze reeks, speelt alles weer met de grootst mogelijke aandacht en ook het Tasmanian Symphony Orchestra klinkt uitstekend.

Erna Metdepenninghen

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen