LEKEU
Music for Violin, Cello and Piano
Bruno Monteiro (viool), Miguel Rocha (cello), João Paulo Santos (piano)
Brilliant Classics 95739 • DDD-78’
Waardering: 6
Wat een omineuze jaartallen: 1870-1894, 24 jaar! Hier geen oorlogsgeweld, maar complicaties bij een tyfusbesmetting die het leven van de Belgische componist Guillaume Lekeu zo voortijdig zou afbreken. Hij bewonderde Wagner, hij zou van opwinding zijn flauwgevallen bij een uitvoering van Tristan und Isolde. Zijn studies bij César Franck en Vincent d’Indy hebben hoorbare invloed in zijn werken. De Sonate voor viool en piano in G groot uit 1892 laat een vroegrijpe meester horen die grootschalige muziek in kleine bezetting kan schrijven. Het eerste deel is een wereld op zich, rijk aan stemmingen, ingenieus in z’n harmonische ontwikkeling, een grootse romantische compositie. Het langzame deel is een melancholiek lied, het derde deel is ‘très animé’, energiek, met een forse climax als slot. Het Pianotrio in c klein is nog iets vroeger, uit 1890, meer klassiek georiënteerd. Het zwoegend-zoekende van het langzame deel wordt gevolgd door een heftig Scherzo, maar een gevoel van onmacht kleurt het hele werk. De uitvoerenden spelen met volle inzet maar toonvorming en opnamekwaliteit zijn beneden het niveau dat we van een cd-opname verwachten. Eerder aan te raden, in de vioolsonate, Tasmin Little en Martin Roscoe (Chandos) of Ibragimova en Tibergien (Hyperion). Voor het pianotrio ken ik geen aan te bevelen versie.
Hans Quant
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
