naamloos

Recensie DEBUSSY – Préludes, Book 1&2

DEBUSSY
Préludes, Book 1&2
Angela Brownridge (piano)
Challenge Classics CC 72727 • SACD-77’

Waardering: 5

In zijn twee bundels met elk twaalf préludes (1910-1913) geeft Claude Debussy het beste van zichzelf. Geen stuk is hetzelfde, elk is een wereld op zichzelf. Sommige zijn behaaglijk en sfeervol, andere verstild poëtisch, humoristisch, visionair, hemelbestormend. Hier en daar horen we een soort echo’s van Schumann (La fille aux cheveux de lin, Bruyères), soms verwijlt de componist bij zijn eigen ‘Images’, een enkele keer grijpt hij ver vooruit in de toekomst. Brownridge verricht nu eens wonderen (Des pas sur la neige), maar dan weer slaat ze de plank volledig mis en lijkt zelfs haar pianistiek niet toereikend (Feu d’artifice). Het lukt haar te vaak niet ‘licht, egaal en ver weg’ te spelen. Het lijkt erop dat ze Debussy als impressionist (wat hij niet is) met het gebruik van heel veel pedaal een dienst wil bewijzen. Daardoor komen de helderheid en exactheid in het gedrang. Sommige stukken verdrinken ‘dans un halo de pédales’. Dat lot treft ook uitgerekend de enige etude in de tweede serie (Les tièrces alternées). De voorgeschreven extreme hevigheid en gepassioneerde zachtheid in La puerta del vino zijn ver te zoeken. Om af te ronden: Brownridge speelt te veel rubato en gaat te vrij om met dynamiek en tempoaanduidingen. Hier en daar volgt ze zelfs de notentekst niet. Jammer en onvergeeflijk.
Jurjen Vis

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen