FIELD
Nocturnes
Elizabeth Joy Roe (piano)
Decca 4789672 • DDD-86’
Waardering: 8
Luister 717 – Juli/Augustus 2016
Natuurlijk zijn de nocturnes van John Field (1782-1837) het best gediend met een piano uit die tijd, zoals Bart van Oort dat deed op Brilliant Classics. Als iemand, zoals hier de Amerikaanse pianiste Elizabeth Joy Roe, toch voor een moderne Steinway kiest moet je maar hopen dat die in staat is om de klank zo te plooien dat het intieme, poëtische karakter geen geweld wordt aangedaan. Zij slaagt daar wonderwel in. Zowel de intonatie van de vleugel, de voortreffelijke, iets ’mellow’ opnamekwaliteit en haar aanslagnuancering dragen daar aan bij. De wat zoete, voorspelbare, maar originele en melodieuze nocturnes worden door haar sfeervol gespeeld in rustige gaande tempi. Het blijft fascinerend hoe Fields uitvinding, de nocturne, een titel en een uitdrukkingsvorm bood waar zoveel Romantische elementen als nacht, dromen, verdriet en tederheid in ondergebracht konden worden. Geen wonder dat Chopin het rudimentaire voorbeeld van Field oppakte en er zijn eigen stempel op drukte, met meer geraffineerde melodieën en harmonieën en met vaak een stormachtig middendeel waarna de serene sfeer weer terugkeert. Maar bij Field begon het allemaal en zijn expressieve simpelheid heeft een eigen charme waar Elizabeth Joy Roe alle recht aan doet.
Hans Quant
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
