HÄNDEL
Messiah, HWV 56
Sandrine Piau (sopraan), Katherine Watson (sopraan), Anthea Pichanick (contralto) e.a., Le Concert Spirituel o.l.v. Hervé Niquet
ALPHA 362 • DDD-117’ (2 cd’s)
Waardering: 8
Waarom alwéér een Messiah? Met die vraag opent de Franse dirigent Hervé Niquet het boekje van deze nieuwe cd, maar ’m beantwoorden doet hij gek genoeg niet. Wél wijdt hij uit over zijn opvallende artistieke keuzes, want dit is geen dertien-in-een-dozijn-Messiah. Niquet hanteert Händels versie uit 1754 die vraagt om niet één, maar twee sopranen en dus uit financiële overwegingen zelden wordt opgevoerd de laatste opname dateert van dertig jaar geleden. Bovendien interpreteert hij het werk als een dramatische opera en kiest hij behoorlijk pittige tempi. Exemplarisch voor zijn aanpak is de pastorale symfonie in het eerste deel: vol opschudding en nog geen veertig seconden lang – heel anders dan het langzame soort herdertjes-lagen-bij-nachte-melodietje in andere uitvoeringen. De solisten zijn goed, maar het zijn vooral de koorpassages die opvallen. Niquet creëert dynamische spanningen, waardoor de voorspelbare grandeur wordt vermeden en zelfs het Hallelujah heel fluïde klinkt. Die insteek werkt verfrissend, maar in combinatie met zijn sneltreinvaart gaat er soms wat gewicht en mystiek in de Bijbelteksten verloren. Kortom: voor een allround-Messiah om jaarlijks op terug te grijpen bent u hier aan het verkeerde adres, maar als u zoekt naar een frisse wind in Händels meesterwerk dan is dit een prima kandidaat.
Marnix Bilderbeek
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
