CD 48_716

Recensie PROKOFJEV – Symfonie nr.6 in es, op.111

PROKOFJEV
Symfonie nr.6 in es, op.111; Symfonie nr.7 in cis, op.131
Netherlands Radio Philharmonic Orchestra o.l.v. James Gaffigan
Challenge Classics CC72714 • SACD-73’
Waardering: 7
Luister 716 – Juni 2016

Binnen de restricties van zijn beperkte muzikale bewegingsruimte was Prokofjev een handige duivel. In de grond anachronistisch laatromantisch was hij oneindig veel sluwer in zijn vermenging van oude waarden (tonaliteit) met een Sjostakovitsjiaans-barokke twist. Soms is hij even Brahmsiaans als Dopper, dan nog Griegiaanser dan Röntgen kon zijn, maar altijd komt daar als een duveltje uit een doosje een Rode Plein-triomfmarsje of een orkestsalvo dat je doet denken aan de executie van de tsaar. Rimski-Korsakov, Tsjaikovski, het gaat allemaal in een grote smeltkroes waaruit mannelijke, dominante muziek wordt geramd. Componeren zoals Siegfried zijn zwaard smeedt. Het is de verdienste van James Gaffigan en het Radio Filharmonisch dat deze gedachten zo sterk in mij opborrelen. Het Radio Filharmonisch mist de transparantie van pakweg het Concertgebouworkest of het LSO en heeft ook ook niet de directheid van Russische toporkesten, maar Gaffigan houdt die donkere grondtoon wel mooi strak als leidmotief door de opvoeringen heen. Het zou voor mijn gevoel allemaal iets gedifferentieerder kunnen, maar dit kan ook aan de opnametechniek liggen. SACD staat of valt met de opnametechniek en dit is die van pakweg 2005, maar daarin is de laatste jaren door labels als Decca echt een hele nieuwe standaard gezet.
René Seghers

Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen