Layout 1

Recensie SATIE – Socrate; Trois Mélodies

SATIE
Socrate; Trois Mélodies; Trois autres mélodies; Hymne
Barbara Hannigan (sopraan), Reinbert de Leeuw (piano)
Winter & Winter 910234-2 • DDD-51’
Waardering: 9
Luister 716 – Juni 2016

Erik Satie, uitvinder van de minimal music in de 19e eeuw, muzikaal Dadaïst voor de term werd bedacht. Maar volgens sommigen is Satie toch echt een uitvinding van Reinbert de Leeuw, die de volstrekt vergeten man in de jaren zeventig in miljoenvoud op huis-, tuin- en keukenpickupjes bracht. Na enkele Satieloze decennia zet hij zich de laatste jaren weer met Satie uit. Revolutionair is dat niet meer, want het succes uit de jaren zeventig heeft van Satie een van de meest gespeelde en opgenomen Franse componisten gemaakt. Toch blijven De Leeuw en Satie een unieke combinatie. Het klinkt altijd natuurlijk en licht hypnotiserend, het klassieke alternatief voor Bob Marley in een coffeeshop. De Satie van de ‘Trois Mélodies’, ‘Autres Trois Mélodies’ en vooral ‘Hymne’ en het monodrama ‘Socrate’ is van een even verpletterende als bedoelde saaiheid. Het is de totale verstilling, gaandeweg steeds verder in zichzelf gekeerd, muziek die alleen nog leeft bij de gratie van het woord, een kleine nuance, een trillinkje in Hannigans stem, de naakte klank van de piano. De late werken van Satie zijn even revolutionair als conceptueel maar vinden hier een ongrijpbare innerlijke schoonheid in De Leeuws toets en de transparantie waarmee Barbara Hannigan de vocalen vertolkt.
René Seghers

Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen