SCHUBERT, BRAHMS
Sonates voor cello en piano
Pieter Wispelwey (cello), Paolo Giacometti (piano)
EPRC 0022 • DDD-69’
Waardering: 9
Luister 721 – Januari/Februari 2017
In het boekje is een interview te lezen met cellist Pieter Wispelwey. Daarin spreekt hij zijn waardering uit voor de stukken op deze cd, de tweede in de reeks Brahms/Schubert, maar kondigt hij ook de oprichting van een ‘interpretation room’ aan, een platform voor overleg over opvattingen en interpretaties, over nieuwe inzichten en smaak. Dit kenmerkt Wispelwey, die ook al jaren muziek ‘onderzoekt’ in Quartetlab. Hoe meer een musicus zich in muziek verdiept, hoe dichter hij er bij komt en hoe eenvoudiger en eerlijker vaak de uitvoering. Dat geldt ook voor deze opname, waarin Wispelwey en Paolo Giacometti via een dynamisch tweegesprek de taal van Brahms en Schubert voor de luisteraar openleggen. De Sonate in A D574 van Schubert klinkt speels en lichtvoetig. In Brahms’ Sonate in F op.99 en in A op.100 is de toon weerbarstig, ruw, donker. Je vóelt de cello net zo goed als je hem hoort. Een verdienste van de uitstekende opname, maar vooral van Wispelwey, die als geen ander ín de snaar speelt en geen concessies doet aan de uitdrukking. Dit tweetal laat de luisteraar zo dichtbij komen dan hij of zij kan wegzinken in de samenklank en met hen van donker naar licht kruipt.
Marjolijn Sengers
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
