SCHUMANN
Piano trios op. 63 & 110
Voces Intimae
Challenge Classics CC 72520 • DDD-59’
Dit is de hoogromantiek; dit is de wereld van Jean Paul en Hoffmann. En dit is Robert Schumann op zijn best. Zijn fantastische trio’s zijn een in streng klassiek gehouden behandeling van vormen en instrumenten. Toch is het vrij. De opus 63 is wellicht het beste wat Schumann op het gebied van kamermuziek heeft gegeven. Wat deze twee trio’s verbindt, is de gekwelde doch gepassioneerde atmosfeer. In het eerste deel van het eerste trio overheerst de obsederende Manfred-stemming en het mijmerende langzame deel doet sterk denken aan de late Beethovenkwartetten. Van het trio opus 110 wordt veelal gezegd dat het minder diep peilt dan de voorgaande twee trio’s, maar het heeft toch ook zijn momenten. In het Scherzo van het derde trio komt het thema van de vierde symfonie voor. Schumann is hier overigens de eerste die de traditionele Italiaanse terminologie vervangen had door zuiver psychologische aanwijzingen, in de Duitse taal. Hierdoor kan men terecht spreken over ‘de geest van het werk’. Voces Intimae speelt op authentieke instrumenten en laat deze muziek wel sterk vloeien, maar ik mis toch ook een beetje de verheven pathos en hartstocht. De opname klinkt soms wat aan de dunne kant.
Emile Stoffels
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
