TELEMANN

Recensie TELEMANN – Violin Sonatas (Sonatas 41:G1, 41:d5, 41: g1, 41:d6, 41:A1, 41:e9, 41:G10; Fantasia 40:22)

TELEMANN
Violin Sonatas (Sonatas 41:G1, 41:d5, 41: g1, 41:d6, 41:A1, 41:e9, 41:G10; Fantasia 40:22)
Arsenale Sonoro
Deutsche Harmonia Mundi 88875061582 • DDD-64’
Waardering: 8

Georg Philipp Telemann (1681-1767) was in zijn tijd ongeveer de beroemdste Duitse componist, en leverde een haast onvoorstelbare hoeveelheid muziek af. Terugkijkend weten we nu dat niet al dat werk geniaal of zelfs briljant was; heel veel kamermuziek bijvoorbeeld is geschreven voor particulier gebruik en navenant eenvoudig, om niet te zeggen voorspelbaar. Maar de Russische violist Boris Begelman heeft wel een fijne neus voor het meer interessante Telemann-repertoire, en presenteert hier samen met zijn landgenote Alexandra Koreneva op klavecimbel en de Italiaanse cellist Ludovico Minasi (samen heten ze Arsenale Sonoro) een mooi programma van sonates voor viool en basso continuo, waarvan twee niet eerder zijn opgenomen. Telemann gaf uitvoerenden vaak de keuze om de solopartij op viool of op fluit te spelen, maar in de hier gekozen stukken schreef hij echt de viool voor. Begelman is niet alleen een uitstekend technicus, maar toont zich ook gedreven: hij zet, zeker in de allegro’s, flink wat energie in, met sprankelende vertolkingen als resultaat. Maar ook in de andantes en adagio’s overtuigt hij met gevoelvol spel. Leukste momenten: de beeldschone siciliana in de Fantasia voor soloviool en het adagio in de slotsonate, waarin de cello een pizzicato baslijntje speelt en het klavecimbel single-note begeleidt.
René de Cocq

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen