DUVAL
Les Génies ou les caractères de l’amour
Marie Perbost, Florie Valiquette (sopraan), Anna Reinhold (mezzosopraan), Guilhem Worms (bas-bariton), Ensemble Il Caravaggio, Chœur de l’Opéra Royal o.l.v. Camille Delaforge
Château de Versailles Spectacles CVS121 2u22’ (2 cd’s)
Waardering: 10
Het tempo waarin het Versailles-label het ene na het andere vergeten werk uit de 17e en 18e eeuw in doorgaans topkwaliteit uitbrengt is jaloersmakend. Zoveel liefde en geld voor eigen cultuur, waar men hier eens in de tien jaar tot zoiets als de recente uitvoering van het muziekdrama van de componist Johannes Nicolaas Helstone in het Concertgebouw komt. In dit geval brengt Versailles een bizarre balletopera uit 1736 van de volstrekt onbekende componiste Mademoiselle Duval – zelfs haar voornaam is onbekend. Als tweede vrouw met een opera aan de Académie was deze mademoiselle de opvolgster van de inmiddels beroemde Elisabeth Jacquet de la Guerre. In de beperkte ruimte binnen deze rubriek weet ik niet waar te beginnen tussen uitvoering, plot en biografische gegevens. Over Mademoiselle Duval (1718-1775) is in ieder geval niets bekend. In het 135 pagina’s tellende boekwerk is van livret tot achtergrond van deze opera, waar Rameau stinkend jaloers op had mogen zijn, ieder detail na te lezen. De cd’s zijn bijna een klinkende bonus bij de ook qua beeldmateriaal voorbeeldig gedocumenteerde uitgave. De over 94 tracks uitgesmeerde plot is een balletopera in de trant van Les Indes galantes, maar dan rondom archetypes als Lucille, Zaïre, Isménide, Amour, Sylphide, Léandre, Zoroastre, een indiaan, een Afrikaan, nimfen en wat al niet meer. Over de uitvoering kan ik extreem kort zijn: zie de 10. De cast wordt aangevoerd door Marie Perborst in maar liefst vier rollen. Guilhem Worms, nog zo’n barokgeweldenaar, is Zoraoastre en Numapire. Maar het zijn niet de individuele kwaliteiten die hier de einduitslag bepalen, het is het visionaire dramatische concept en de extreme gedrevenheid van het hele ensemble en koor onder Camille Delaforge. Valt er dan echt niets op aan te merken? Jawel: het boekje presenteert dit stuk met veel mitsen en maren, want men wil natuurlijk niet beweren dat een volstrekt onbekend meisje van 18 lentes (!) Jean-Philippe Rameau naar de kroon steekt. Het is ook niet te bevatten. Natuurlijk betreft het een reconstructie, maar dit is echt een fantastisch, kleurrijk spektakel. Ik heb urenlang van recitatief tot airs, dansjes en over elkaar tuimelende extremiteiten op het puntje van de bank gezeten, waarbij ik veel stukjes nog een tweede keer liet spelen. Eigenlijk vind ik dat als je nog cd’s uitgeeft die niet aan deze criteria voldoen, je die beter niet uit kunt brengen. Waarmee deze rubriek meteen met 70% zou kunnen worden ingekort.
René Seghers
Dit is een van de tienen uit Luister 780. Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
