BRAHMS

Recensie BRAHMS – Pianoconcert nr. 1 in d, op. 15

BRAHMS
Pianoconcert nr. 1 in d, op. 15
Maurizio Pollini (piano), Staatskapelle Dresden o.l.v. Christian Thielemann
Deutsche Grammophon 477 9882 • DDD-46’
Maurizio Pollini werd op 5 januari 2012 zeventig jaar. Hij mag dus met recht een levende legende heten. Het bewijs wordt hier geleverd: dit is de derde keer dat hij het Eerste pianoconcert van Brahms opneemt, alweer voor het label DG. De eerste keer (1979) stond Karl Böhm aan het roer van de Wiener Philharmoniker. Voor de tweede reisde hij in 1997 met de Berliner naar de Musikvereinssaal in Wenen, waar Abbado hem secondeerde. Behalve in de voortschrijdende opnametechniek is er weinig verschil. Pollini speelt als een duivel, maakt van dit concert het ultieme virtuoze vehikel en breekt alle snelheidsrecords. Je bek hangt open, maar je ziel wordt niet geraakt. Pollini’s jongste herneming met de Staatskapelle Dresden onder zijn nieuwe chef Christian Thielemann is een live-opname, gemaakt in juni 2011. De kritiek was over de eerste beide opnamen niet enthousiast, maar deze keer las ik een aantal lyrische reacties. Helaas, de werkelijkheid is niet veranderd, Pollini herhaalt zijn indrukwekkende kunsten, Thielemann volgt hem letterlijk, en de piano staat in het klankbeeld pontificaal voorin. Er zijn echt opnamen van dit concert die niet alleen epateren, maar ook ontroeren, zoals die van Krystian Zimerman met Simon Rattle, ook al weer voor DG. Beide heren begrijpen elkaar, en beter nog, ze begrijpen Brahms.

Siebe Riedstra

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen