Componist en harpist Anne Vanschothorst brengt “an ode to Emily Dickinson for harp in a soundscape”. Een album met meditatieve harpmuziek gecombineerd met natuurgeluiden en gesproken poëzie. Zij houdt van ARTfusion, het mixen van muziek met andere kunstvormen: vloeiende, natuurlijk ademende muziek met pure harpklanken, natuurklanken en gesproken woord. Emily Dickinson is een belangrijke muze voor Anne’s werk en persoon. Naast instrumentale muziek selecteerde zij zeven gedichten die haar in de ziel raakten. Deze prachtige gedichten worden voorgedragen door de Amerikaanse stemkunstenaar Annie Einan.
Anne over haar album:
Ik ben een harpist in een landschap Muziek = Poëzie en Poëzie is Muziek, een taal die het landschap van het universele en imaginaire oproept, daarom verenigt muziek; wij allen zijn als het ware muziek. Muziek en Poëzie zijn existentieel. Een begrip van het leven. Uiterst diepgaand en overal. Muziek is alles en alles is muziek. Fantasierijke en effectief gekozen woorden die introspectie uitdrukken of voortkomen uit intuïtie definiëren poëzie. Geraakt worden door het ongezegde en de oneindigheid van bijvoorbeeld een majestueuze fluisterende eik, het ruisen van een bij, de geur van een roos, een terughoudende vulkaan, fabelachtige vogelpraat en de stilte van een verbazingwekkend landschap, het is allemaal absoluut zinvol – hoe verwonderlijk! Mijn passie, verlangen, rusteloosheid, onzekerheid, wanhoop (het leven wordt echt gevoeld in afwezigheid) worden gefilterd in de sereniteit van mijn harppraat. Hart/ziel, tijd, ruimte en stilte zijn essentieel (zonder stilte geen muziek!), zodat men kan ontsnappen in de muziek, een andere werkelijkheid, een alternatieve mooie (droom)wereld en wellicht plezier heeft terwijl men het mysterie van het leven ontrafelt.
Expressie
Emily Dickinson is opmerkelijk! Haar leven doet me nadenken over vrouwenrechten en vrijheid van toen en nu – de vrijheid van meningsuiting en creatieve expressie in het bijzonder. Emily’s gedichten mochten niet gepubliceerd worden tijdens haar leven. Haar uitzonderlijke gaven, haar bloemen aan de wereld werden achtergehouden en ontkend. Ondanks dat voelde ze zo’n sterke kracht en verlangen om zich uit te drukken in een zeer vitale en vooruitstrevende taal over de wonderen van de natuur, de identiteit van het zelf, dood en onsterfelijkheid, en Liefde. Haar buitengewone poëzie is van grote waarde en inspiratie voor velen. Met de zingende vogels en hommels in mijn tuin, van een pratende eik tot stromende lava en zingend ijs wil ik onze onrustige aarde stem geven in mijn ode aan Emily Dickinson. Net als de dichter droom ik om de werkelijkheid vorm te geven. Soms volstaat een subtiele harp en abstracte muziek, maar voor dit album wilde ik een standpunt innemen door gebruik te maken van sonische symboliek verbeeldt door harpeffecten en (natuurlijke) klanklandschappen. Door het gedicht “The Soul selects her own Society” te laten converseren met de protestzang van de vrouwen in Iran: “Women, Life, Freedom” krijgt de geladen tekst nog meer betekenis. En toch: “Tell all the Truth but tell it slant –”
Anne Vanschothorst
www.annevanschothorst.com
ontdek meer over het album That I Did Always Love, an ode to Emily Dickinson
https://linktr.ee/thatididalwayslove
