Het heeft lang geduurd voordat ik Mozart naar waarde kon schatten – in eerste instantie vond ik hem te luchtig en frivool. Liever luisterde ik naar muziek met meer diepgang en hartstocht, zoals Bach en Wagner. Toch ben ik gaandeweg de subtiliteit van Mozart steeds meer gaan waarderen, zijn zoete melancholie en zijn tedere liefde voor de oppervlakte van het leven.
Luistervoorbeeld 1: Zevende vioolconcert van Mozart
Op een onbewaakt moment stelde YouTube me bloot aan deze uitvoering van Mozarts Zevende vioolconcert, even frivool en zelfverzekerd als alle eerdere composities die ik ooit van Mozart had gehoord. Maar voor het eerst vielen ook de fragiele stukjes in mineur me op, en kreeg ik kippenvel toen de lieflijk zingende viool tussen minuut 15:20 en 15:45 twee ongeëvenaarde levenskreten slaakte, daarin alle weemoed en verlangen samenballend die een mensenleven maar bevatten kan.
Luistervoorbeeld 2: Sonate nr. 21 voor viool en pianoforte
In deze vioolsonate werd ik verliefd op de kristalachtige klanken, die een typisch Mozartiaanse breekbaarheid ademen. Dat geldt vooral voor het ‘Tempo di minuetto’ vanaf minuut 6:50. Sturm und Drang zul je in Mozarts muziek niet snel tegenkomen, en toch zit álles erin wat bij het leven hoort, alles – maar subtiel en kalm, bezonken bijna.
Tip: beluister de vioolsonates eens in de betoverende uitvoering van Isabelle Faust en Alexander Melnikov, recentelijk verschenen op cd. (Klik hier om deze via Spotify te beluisteren)
Myrthe Meester is columniste voor Luister. In haar vaste serie Luisterrijk vindt u haar filosofische muziekbespiegelingen. Lees haar column over haar bijzondere liefde voor Mozart in Luister 740. Deze ligt nog tot en met 17 juli in de winkel.
