MAHLER

Recensie MAHLER – Symphony No. 8

MAHLER
Symphony No. 8
Simone Schneider (sopraan), Jacquelyn Wagner (sopraan), Regula Mühlemann (sopraan) e.a., Philharmonischer Chor München, Orfeón Donostiarra, Augsburger Domsingknaben, Münchner Philharmoniker o.l.v. Valery Gergiev
Münchner Philharmoniker MPHIL0016 • DDD-73’
Waardering: 7

München heeft iets met Gustav Mahlers Achtste: de triomfantelijke wereldpremière vond plaats in 1910 onder leiding van de componist door het orkest dat nu Münchner Philharmoniker heet. Valery Gergiev trok in het seizoen 2018-2019 met zijn Münchener troepen rond met deze symfonie en belandde in de Philharmonie de Paris voor zijn tweede opname van de Achtste symfonie. Zijn eerste was met het London Symphony Orchestra in 2008. Van deze tweeslachtige boodschap aan de mensheid, met zijn twee ongelijke delen (extatische pinksterhymne en operateske Faust-scène) moet de dirigent een betekenisvolle eenheid zien te smeden. Dat kan Gergiev absoluut: het trekken van een grote spanningsboog is hem wel toevertrouwd en de honderden orkest- en koorleden krijgt hij moeiteloos mee. Gergiev heeft nog nooit opgezien tegen een groot project en schijnt in 2019 niet minder dan 331 concerten te hebben gedirigeerd. Een beetje veel. Het gaat niet ten koste van de afwerking, maar wel van de verdieping. De solisten zijn wisselend van gehalte: van een zwabberende bariton Michael Nagy (Pater Ecstaticus) via een soms kraaiende tenor Simon O’Neill (Doctor Marianus) tot een werkelijk ontroerende en loepzuivere Regula Mühlemann (Mater Gloriosa) op het hoogtepunt ‘Komm! Hebe dich!’. Ook het afsluitende Chorus Mysticus is van grote schoonheid.
Gerard Scheltens

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen