recensie DEBUSSY Philippe Bianconi (piano) 24 préludesa

Recensie Debussy – 24 preludes

DEBUSSY
Philippe Bianconi (piano)
24 préludes la dolce volta
LDV07 • DDD-75’

Waardering: 9

Bianconi is een pianist die het beste uit Claude Debussy kan halen. Maar ook in zijn hooggebergte zijn er hogere en lagere toppen, vlaktes en dalen, waar hijzelf en dus ook zijn luisteraars de extase minder ervaren. Bianconi is een dichter met een weldadig precieze pianistiek. Onder zijn vingers – met name in zijn détaché en staccato – lijkt bij Debussy de cultuur van de toccata’s van de oude Franse klavecinisten als Couperin en Rameau te herleven. Hoe vernieuwend Debussy ook was en is, in bijna alles probeerde hij aansluiting te zoeken met het grote Franse verleden. Bianconi laat de verschillende niveaus in Les collins d’Anacapri mooi uitkomen. Hij ontvoert ons als het ware naar de onbekende werelden van Les sons et les parfums. Daarentegen maakt de barre verlatenheid van Des pas sur la neige geen indruk. Ce qu’a vue le vent de Ouest is weer van een weldadige gepassioneerdheid. La fille aux cheveux de lin daarentegen een wat bleek schoolmeisje. De Sérénade is mooi strak gehouden. Echte wonderen gebeuren in Boek II van de Préludes: In Brouillards en Puerta del vino gaat de hartstocht nergens ten koste van de precisie. Les fées zijn gezegend met heel lichte, dansante voetjes. Verrukkelijk! Général Lavine heeft veel gezichten. Voortdurend deel je in de pret die Debussy moet hebben gehad toen hij deze jazzmusicus tot leven bracht. Chapeau!

Wilt u meer klassieke muziek recensies lezen? Bij een Luister abonnement krijgt u een toegang tot online lezen, u kunt dan tot 10 jaar terug de Luister edities én recensies lezen.

CD kopen? Bestel hem hier

Facebook
Twitter

Laatste artikelen