GODARD
Vioolsonates nrs.1-4
Nicolas Dautricourt (viool), Dana Ciocarlie (piano)
Apartemusic AP124 (2CD) • DDD-88’
Waardering: 8
Luister 716 – Juni 2016
Het heeft met terugwerkende kracht iets tragisch, een in zijn tijd zeer actieve componist met een enorme productie, wiens werk na zijn dood razendsnel in de vergetelheid raakt, om er nooit meer uit te komen. De uitgave van de vier vioolsonates van de Fransman Benjamin Godard (1849-1895) is dan ook te prijzen. Hij was een vioolwonderkind en leerling van o.a. Vieuxtemps, maar schreef ook acht opera’s (waaronder La Vivandière) en drie symfonieën. Hij werd eerst als vooruitstrevend beschouwd en daarna als ouderwets omdat hij Wagner afwees. Zijn kamermuziek valt relatief vroeg in zijn leven. Dat de twee eerste sonates (gecomponeerd door een 17-jarige) nog wat gezichtsloos klinken is te begrijpen, maar voor de vijfdelige derde uit 1869 (met twee scherzi) geldt dat eigenlijk ook. De stijl is niet speciaal Frans of persoonlijk, maar algemeen midden-19e-eeuws, midden-Europees, erg ‘midden’ dus. De interessantste, origineelste en energiekste is nummer 4 uit 1872. Maar aantrekkelijk is Godards muziek zeker. De sentimentaliteit die tijdgenoten hem aanwreven hoor ik aan deze sonates niet af. Wel veel charme en welluidendheid, mede dankzij de mooie toon van Nicolas Dautricourt en Dana Ciocarlie. Haar piano had een fractie minder galm kunnen krijgen.
Gerard Scheltens
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
