CD 37_728

Recensie IVES – Vioolsonate nr. 4 ‘Children’s Day at the Camp Meeting’ – Pianosonate nr. 2 ‘Concord, Mass., 1840-60’

IVES
Vioolsonate nr. 4 ‘Children’s Day at the Camp Meeting’ – Pianosonate nr. 2 ‘Concord, Mass., 1840-60’
Joonas Ahonen (piano), Pekka Kuusisto (viool), Sharon Bezaly (fluit)
BIS Records BIS-2249 • SACD-59’
Waardering: 8

Het verhaal van de lang min of meer onbekend gebleven Amerikaanse modernist van het eerste uur Charles Ives is overbekend. Zijn huidige roem als aartsvader van de progressieve Amerikaanse school in de twintigste eeuw leidt zelfs vandaag de dag nog tot een gestage stroom nieuwe opnamen van bekende en minder bekende Ives-titels. Tot minder bekend mag ook de Vierde vioolsonate ‘Children’s Day at the Camp Meeting’ worden gerekend. Ives schreef het tussen 1911 en 1916 voor zijn twaalfjarige vioolspelende neefje. Hij verwerkte zijn eigen muzikale jeugdkampervaringen uit de jaren 1870-90 in het stuk, door de marsen en hymnes uit die dagen te citeren. Op typisch Ivesiaanse wijze worden die thema’s niet klakkeloos maar gefragmenteerd geïntroduceerd. Beetje bij beetje vallen ze pas tegen het einde van iedere deel in elkaar. Bekender is de in technisch opzicht veel uitdagender Tweede pianosonate ‘Concord, Mass., 1840-60’. Het voert hier te ver om de achtergrond van dit huldeblijk aan het midden negentiende-eeuwse stadje Concord, Mass(achusetts) uiteen te zetten, maar aan het einde van elk deel worden vier literatoren/bekende families uit dat Concord muzikaal geportretteerd. Ives werkte eraan van 1907 tot 1919 en het was een van de weinige Ives-composities die onmiddellijk als meesterwerk werd erkend. Beide stukken vinden een uitstekende basis in het technisch verzorgde spel van pianist Joonas Ahonen op een frisse Grand Steinway. De viool van Pekka Kuusisto voegt zich als een soort twee-eenheid in Ahonens spel, net als de fluit van Sharon Bezaly in het vierde deel van de Tweede pianosonate. De uitvoering legt de nadruk op het mystieke element in Ives’ composities, waardoor hij hier behalve als vroege modernist ook nadrukkelijk als een soort esoterische laatromanticus op de leest van Satie naar voren komt.
René Seghers

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen