KATSJATOERJAN, RAUTAVAARA
Fluitconcerten
Sharon Bezaly (fluit), Sao Paulo Symphony Orchestra o.l.v. Enrique Diemecke; Lahti Symphony Orchestra o.l.v. Dima Slobodeniouk
BIS-1849 • SACD-79’
Waardering: 8
Luister 718 – September/Oktober 2016
Katsjatoerjans krachtige, even theatrale als triviale en effecterige tonen spetteren ook van het Concert voor fluit af. Hij componeerde het op zijn oude dag, in 1968, op verzoek van fluitist Jean-Pierre Rampal. Het werd een brok nostalgisch oriëntalisme waar de liefhebber van dit soort muziek in zal zwelgen op precies die momenten waar een purist van gruwt. Rampal, Bezaly en hun fluiten hebben er desondanks een dankbaar, publieksvriendelijk stuk mee gekregen en daar is alles mee gezegd. Samen met het Sao Paulo Orkest zet Bezaly de opgeschuurde romantiek zo dik mogelijk aan. Dan Rautavaara. Fluitadepten onder de lezers nemen mij dit niet in dank af, maar om beide versies van een fluitconcert van Rautavaara voor vier en drie fluiten te geven komt op mij licht pretentieus en een tikje overbodig over. Het concert zelf is een prachtig manifest van zijn romantische periode. Alsof Debussy en Ravel vol op Stockhausen botsen. Prachtige verstilde melodielijnen die tegenover betekenisvolle klankexplosies staan, zoals alleen Rautavaara dat voor elkaar krijgt. Gaandeweg wordt het een fascinerend gevecht tussen orkest en fluit. Even effecterig als meeslepend en ook domweg mooi. Dat laatste komt natuurlijk door Sharon Bezaly, die haar fluit waar nodig moeiteloos van een lyrisch houtinstrument tot een zingend zwaard omtovert.
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
