SJOSTAKOVITSJ

Recensie SJOSTAKOVITSJ – Strijkkwartetten nrs.14 en 15; Two Pieces op.36

SJOSTAKOVITSJ
Strijkkwartetten nrs.14 en 15; Two Pieces op.36
Pražák Quartet
Praga Digitals PRD/DSD 250 306 • SACD-70’
Uitvoering **** | Registratie *****

De vier strijkers uit Praag presenteren in zijn een-na-laatste strijkkwartet een licht baldadige Sjostakovitsj met een uitstekend humeur dat in het Adagio omslaat in desolate melancholie. Het kwartet is opgedragen aan Sergej Sjirinski, de cellist van het Beethoven kwartet en de cello speelt dan ook een leidende rol. De keuze om twee korte stukken die Sjostakovitsj bijna 40 jaar eerder componeerde als een tussengerecht te presenteren is een gouden vondst. De Elegie zit vol drama, waarbij het kwartet een volle orkestklank suggereert. Met de Polka maakt Sjostakovitsj een lange neus naar salonmuziek, vol grapjes die het kwartet met overtuiging uitbuit. Met het vijftiende kwartet uit 1974 duiken we van de scherts meteen weer diep in de melancholie. In een fascinerend klankweefsel zie je als het ware de mist optrekken, de zon rijst boven de horizon. Het tweede deel geeft een bijzondere ruimtelijke werking waarbij het lijkt alsof de ene toon uit de andere voortkomt en voorbij raast. Het intermezzo laat aangenaam rauwe randjes horen, waarbij de cello een verzachtende rol speelt. Het Pražák kwartet speelt virtuoos, de opname is uitstekend en toch mist er iets. De melodische lijn mist soms richting, de mannen zijn niet echt verhalenvertellers.
Carine Alders

Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.

Facebook
Twitter

Laatste artikelen