BIRTWISTLE
The Tree of strings – 9 movements for string quartet
Arditti Quartet
Aeon AECD 1217 • DDD-60’
Als er één op het eerste gehoor on-Engelse componist onder de Engelse componisten bestaat dan is het wel Harrison Birtwistle. Bij hem geen melodielijnen die in de verte aan volksmuziek doen denken, geen harmonieën als vriendelijke weekdieren en geen warmwaterige orkestklanken. Birtwistle is sinds jaar en dag de man van granieten stekeligheden en keiharde avant-gardemuziek. Muziek van uitersten. Heel hoog tegenover heel laag, een enkele toon tegenover enorme wolken. Zijn voorkeur lag daarbij vooral bij blaasinstrumenten en percussie. Strijkinstrumenten speelden hooguit een rol als ‘tokkelinstrument’. Pas toen hij de zestig naderde waagde Birtwistle zich aan de bezetting van het strijkkwartet. De Nine movements for string quartet uit 1991-1996 zijn steeds beknopte explosies van verrassing en verbazing over de mogelijkheden van de strijkinstrumenten binnen het idioom van Birtwistle. In 2007 waagde hij zich aan een heus strijkkwartet, The tree of strings. Dit eendelige werk bevat meer dan de Nine movements de ijzeren logica die de beste werken van Birtwistle bevatten. Mooi of niet is geen vraag bij Birtwistle; hij dwingt met zijn enorme zeggingskracht tot luisteren. Zeker als het kampioenskwartet van de onmogelijke noten, het Arditti Kwartet, zich over de materie ontfermt. Een cd die nog wel eens in de prijzen zou kunnen vallen.
Paul Janssen
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
