BARTÓK
Sonata for two Piano’s and Percussion en andere werken
Cédric Tiberghien en François-Frédéric Guy (piano), Collin Currie en Sam Walton (slagwerk)
Hyperion Records CDA 68153 • DDD-65’
Waardering: 8
Luister 724 – Mei/Juni 2017
Ongetwijfeld is Bartóks Sonate voor twee piano’s en slagwerk een van de meest eigenzinnige stukken uit de twintigste eeuw en kan slechts aantrekken of afstoten. Er zijn in het verleden al zeer goede opnamen gemaakt: Argerich met zowel Kovacevich als Freire op Philips respectievelijk Deutsche Grammophon en niet te vergeten Kocsis met Ranki op Hungaroton. De laatste blijft in een aantal aspecten de norm voor mij. Maar ik moet zeggen dat Tiberghien en de zijnen er in z’n algemeenheid een inzichtelijke opname van hebben gemaakt. Zowel de piano’s als het slagwerk hebben een enorme accuratesse. Toch had dit ‘gecultiveerde oergeweld’ (zoals Henri Geraedts het in zijn biografie noemt) al met al net iets meer ruigheid mogen hebben. Voor de Sonate en Sonatine blijft mijn voorkeur uitgaan naar Kocsis op Philips, omdat Tiberghien me net iets te schools is. Ook ben ik blij met de weinig uitgevoerde en opgenomen Etudes, opus 18 uit 1918. Deze stukken laten duidelijk Bartóks verwijdering van Debussy horen en Tiberghien toont ons dat deze Etudes zich moeiteloos kunnen meten met die van de Franse meester op het gebied van virtuositeit. De Hyperion-opname is zoals altijd extreem ruimtelijk met een verbazingwekkende hoeveelheid detail. Een interessant programma!
Emile Stoffels
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
