SHANKAR
Symphony
Anouschka Shankar (sitar), London Philharmonic Orchestra o.l.v. David Murphy
LPO 060 • DDD-41’
Er zijn vele pogingen gedaan om westerse en niet-westerse muziek te combineren en tot iets nieuws samen te laten smelten. Zelden was dit allerwegen een succes. Op 1 juli 2010 ging er in de Londense Royal Festival Hall weer een nieuwe poging in première. Deze keer niet van een westers componist maar van een Indiase grootheid. De legendarische sitarspeler Ravi Shankar had het gewaagd voor het London Philharmonic Orchestra en zijn dochter Anouschka een Symphony te schrijven met een lijvige improvisatorische partij voor de sitar. Het orkest vond de uitvoering goed genoeg om het werk op eigen label uit te brengen. En daar heeft men gelijk in. De uitvoering van de vierdelige symfonie is uitstekend, bij vlagen zelfs bevlogen. Alleen de muziek zelf komt ook bij Shankar niet tot een bevredigende fusie tussen oost en west. Shankar, die de westerse muziek goed kent, houdt de structuur aan van de klassieke symfonie en vermengd deze met ragaritmes en -toonschalen. En dat werkt niet helemaal. Het resultaat klinkt in het slechtste geval naar goedkope Bollywoodmuziek of een matige Amerikaanse parodie daarop, en in het beste geval naar een spannende ritmesectie en mooi sitarspel. Werkelijk voegen doet het nooit, maar als vrolijk curiosum kan het toch een sierraad zijn in de cd-kast.
Paul Janssen
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
