MAHLER
Symfonie nr.4
Dorothea Röschmann (sopraan), Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
RCO 15004 • DDD–56’
Waardering: 8
Laat ik het voorzichtig formuleren: hoe hoog ik Mariss Jansons ook acht, zijn Mahlers hebben mij nooit echt kunnen bekoren. Het voelde vaak alsof zijn nuchterheid hem in de weg stond om zich ongegeneerd aan emoties over te geven. Ook de vierde, onlangs op het eigen label van het KCO uitgebracht, ontstapt er niet aan. Ik hoor een zeer transparant en doorzichtig, maar ook zeer afstandelijk gespeelde symfonie. Nergens broeit het: het doet mij denken aan een zonnige zomerdag zonder dat de zich al op de verre achtergrond voorbereidende onweer voelbaar is. Je hoort wel alle afzonderlijke instrumenten één voor één voorbij komen, allemaal zo adembenemend mooi gespeeld dat je naar adem moet snakken. Perfectie ten top. Er is maar één máár: het is Mahler niet. Althans: niet mijn Mahler. Ook Dorothea Röschmann, één van mijn geliefde (Mozart-) sopranen voldoet hier niet. Haar stem is groot geworden, volwassen. Niet licht meer en al helemaal niet ‘himmlisch’. Ze is een volwassen vrouw, geen meisje. Haar niet altijd zuivere intonatie kan ik haar vergeven, live is immers live, maar haar interpretatie vind ik meer dan irritant. Nee, geef mij maar Helen Donath. Of Lucia Popp.
Basia Jaworski
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
