BEETHOVEN
Pianosonates nrs. 9, 19, 20, 16, 26
Angela Hewitt (piano)
Hyperion CDA68131 • DDD-74’
Waardering: 6
Luister 722 – Maart 2017
Deel 6 van de Beethoven-cyclus van Angela Hewitt voor Hyperion. Helder en verzorgd, dat is het eerste wat je opvalt bij beluistering van de Negende sonate in E groot, opus 14 nr. 1. Best bekoorlijk – het zicht op de structuur vaart er wel bij – maar ook wel wat droogjes. Met haar nadruk op vorm en speelsheid lijkt ze hoe dan ook duidelijk te kiezen voor de klassieke aanpak. Dat ze steeds de neiging heeft om gratie en elegantie te laten prevaleren boven elementen als dynamiek en onstuimigheid blijkt ook uit de Twintigste sonate in G groot, opus 31 nr. 1. Zet daar de interpretatie van iemand als Ronald Brautigam naast en je denkt: groter kan het contrast bijna niet zijn. Maar haar hang naar tederheid en zangerigheid komt nog het meest tot uiting in de langzame opening van de Sonate nr. 26 in Es groot, opus 81a (‘Les adieux’), hoewel haar geresigneerde vervolg – het tempo van het allegro is wel érg terughoudend – hier niet de juiste snaar raakt. Hewitts interpretaties zijn eigenlijk té weloverwogen en voorspelbaar om een definitieve plaats te verdienen in de cd-kast.
Maurice Wiche
Wilt u meer recensies lezen, dus óók de recensies van albums die het afgelopen halfjaar verschenen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
