BRITTEN
War Requiem
Ian Bostridge, Simon Keenlyside, Sabina Cvilak, London Symphony Chorus, Choir of Eltham College, London Symphony Orchestra o.l.v. Gianandrea Noseda
LSO LIVE LS00719 (2 SACD) • DDD-1.24’
Gianandrea Noseda maakt zijn reputatie volkomen waar in Brittens spektakelrequiem, waarin bezinning en Verdiaans geweld (Kyrie eleison) hand in hand gaan. Post WO II was Britten zo anachronistisch als maar zijn kon, maar tegelijkertijd de enige componist die qua succes in de buurt van Puccini kwam. Het kan nog gekker, want vandaag de dag klinkt juist Britten zo actueel als de pest, omdat iedere postmoderne operacomponist in essentie zijn Angelsaksische vocale canon gebruikt. Alleen daarom al dwingt Britten vandaag de dag zo mogelijk nog meer respect af dan in zijn eigen tijd, mede omdat hij binnen zijn melodische idioom nooit is overtroffen. Dat maakt dit sensationeel uitgevoerde War Requiem duidelijk. Noseda zoekt minder naar de nuance van woord en betekenis, dan naar extreme muzikale contrasten. Hij heeft een voorliefde voor het vanuit stilte op laten klinken van geluidsfonteinen, overspannen crescendi, granieten geluidsclusters die klinken met kamermuzikale nuance. Het kan niet op in deze hoorn des overvloeds in briljant SACD geluid. De 14-karaatsbezetting van Bostridge, Keenlyside en Cvilak maakt Noseda’s herschepping compleet. Het sacrale element uit de beroemde uitvoering onder Britten zelf, met Peter Pears als tenor, ontbreekt hier volledig. Brittens War Requiem wordt hier een schaamteloos showpiece, waarmee Noseda zich een beetje de school van Zubin Mehta of Lorin Maazel plaatst. Wie dat exhibitionistische, misschien wat te zelfingenomen element niet kan waarderen, kan terecht bij de gelijktijdig uitgebrachte TROS-versie op Challenge, met Van Zweden en Reinbert de Leeuw.
René Seghers
Wilt u meer recensies lezen? Sluit dan hier een abonnement af en krijg automatisch toegang tot honderden andere recensies én voorgaande edities van Luister.
